لسه بحب 7

الحلقة 7
اميرة راحت عند جيجى الاوتيل
وقعدوا يستنوا محمد
"انا اتفقت مع محمد انى اجيلك الاول وبعدين نتفق انتى عايزة تروحى فين ونكلمه ونتقابل"
"وليه مجاش معاكى"
"دواعى امنية يا جيجى"
"دواعى امنية ازاى؟"
"خوخة طبعا... قفشتنا مرة واحنا راجعين مع بعض ومن ساعتها بنخلى بالنا"
"انتى ليه مش بتقوليلها الحقيقة"
"اقول لمين... يابنتى خوخة لسه بتفكر بعقلية زمان...وماما كمان "
"انا ماما مش كده خالص..دى دايما بتسألنى حبيتى ولا لسه"
"امريكا بقى"
"لا والله من قبل امريكا...بس ماما اخدة المشاعر انها مش عيب"
"لا احنا عندنا عيب... الحب يعنى خطوبة وجواز بس"
"وهتتخطبوا امتى"
"لسه شوية كده...المهم هتروحى فين"
"تعالى نروح الاهرامات"
"اوك"
"ماتتصلى بمحمد وتشوفيه اتأخر ليه"
وطلعت اميرة موبايلها من شنطتها واتصلت بمحمد

محمد وهو ف التاكسى
رن موبايله... ورد على اميرة
"الو... ايوه يا اميرة انا ف الطريق اهو... مسافة السكة وهكون عندكم...لما اوصل هكلمك...اى مكان براحتكم...ماشى...لما اجى...سلام"

وصل محمد قدام الاوتيل... وهو بيحاسب التاكسى
رن موبايله...رد بسرعة قبل ما ياخد باله من اسم المتصل
"الو... ايوه يا اميرة"
وانتبه ان الصوت مش صوت اميرة ده صوت راجل
"ايوه انا... مستشفى ايه؟؟ انا جاى حالا"
وركب التاكسى تانى بسرعة
"القصر العينى لو سمحت"

اميرة وانجى قاعدين
"انا زهقت يا ايمى ماتيجى نروح وهو يجيلنا هناك"
"هتصل بيه اشوفه اتأخر ليه"
واتصلت اميرة بمحمد
"الو... ايه يامحمد اتأخرت ليه... بتقول ايه... امتى وازاى ؟؟ ايه اللى حصل... طيب انا جايالك... طيب خلاص ..حاضر حاضر مش هاجى"
قفلت مع محمد
"ايه يا ايمى فى ايه"
"محمد مامته عملت حادثة وراح لها المستشفى"
"حادثة ازاى"
"كانت نازلة تشترى حاجات وخبطتها عربية ف الشارع"
"هتروحى له"
"قال لى لأ متجيش"
"ليه"
"معرفش... بس بدل قال متجيش يبقى هو عارف ان مينفعش اروح"
"طيب هنعمل ايه... ده انا مسافرة مع ماما بكرة شرم 3 ايام وهنرجع يومين ونسافر على طول"
"ايه الاجازة دى يا جيجى"
"يابنتى احنا عندنا دى مش اجازة... دى ماما جاية مؤتمر 3 ايام ف شرم وراجعين على طول علشان عندى دراسة"
"يعنى هنعمل ايه دلوقتى"
"يعنى من غير محمد مينغعش نخرج"
"ينفع بس هبقى قلقانة"
"ابقى اطمنى بالتليفون"
"طيب يالا"

لما رجعت اميرة المغرب... وكانت اكتر من مرة اتصلت بمحمد وعرفت ان مامته لسه تعبانة وكان بيقفل معاها بسرعة
اول مادخلت البيت
"كويس انك جيتى علشان تودينى المستشفى"
وكأن اميرة بتسمع الكلمة لاول مرة
"مستشفى ايه خير"
"هدى عملت حادثة الضهر وف المستشفى"
"وعرفتى منين"
"ماهى كانت هتجيبلى حاجات معاها ولما اتأخرت اتصلت بيها محمد رد عليا وقالى"
"وهو ينفع نروح لهم ولا فيه مواعيد زيارة"
"يابنتى مواعيد ايه وبتاع ايه احنا رايحين نطمن على الست ولا هنقعد نتساير معاها"

راحت اميرة مع خيرية المستشفى
ولما وصلوا ... شافوا محمد بيكلم دكتور
راحوا ناحيته...ولما شافته اميرة كانت عايزة تعيط على شكله الحزين.. وعيونه المدمعة
خيرية"ايه يا محمد طمنى هدى فين"
ونزلت دموعه غصب عنه
محمد"الدكتور بيقول مفيش امل"
دبت خيرية على صدرها
"ليه..ايه اللى حصل"
محمد"العربية اللى خبطتها رفعتها ونزلت على دماغها على حافة الرصيف... فيه نزيف داخلى وحاجات تانية كتير الدكتور بيقولى قدامها ايام لو مكنتش ساعات"
حضنته خيرية وهى بتعيط ... هو بيعيط ف حضن خيرية
اميرة بتعيط علشانه وعلشان هدى
طبطبت عليه وهو ف حضن خيرية

تانى يوم فى بيت محمد اميرة وخيرية لابسين اسود
وستات كتير من الجيران والاقارب ف البيت
اميرة كل شوية تخرج البلكونة تبص على محمد اللى قاعد يتقبل العزاء من الجيران وهو صامت تماما
من لحظة ما عرف بوفاة مامته وهو بيرد على الناس باقل كلمات ويسكت تانى
اميرة مش عارفة تكلمه خالص وده مضايقها
اخر اليوم وبعد ما محمد طلع البيت والناس كلها مشيت
خيرية"احنا ماشيين يا محمد ...انا عملتلك العشا وحطيتهولك ف المطبخ"
محمد"شكرا"
اميرة"مش عايز حاجة تانية"
محمد"شكرا"
خيرية"يالا يامحمد ادخل انت اتعشا ونام انت صاحى من الفجر ومرتاحتش ابدا"
محمد"حاضر"
مشيت خيرية ووراها اميرة مضطرة
اميرة بتبص لمحمد ومحمد مش بيبص عليها وقاعد سرحان

اميرة ف البلكونة نفسها محمد يطلع تطمن عليه وجها لوجه
ولما مطلعش...واتطمنت ان خيرية دخلت تنام
دخلت اوضتها وقفلتها واتصلت بيه... ورد
"ازيك يا محمد"
"الحمدلله"
"انا طول اليوم عايزة اتكلم معاك ومش عارفة"
"عارف "
"محمد انت بتكلمنى انا وحش ولا علشان انت متضايق"
"انا مش عارف اتكلم مع حد خالص يا اميرة...بس حاسس انى عايز اتكلم معاكى واطلع كل اللى جوايا"
"اتكلم يامحمد انا سامعاك"
"انا حاسس ان كل حاجة حلوة ف حياتى راحت... مش مصدق ان ماما سابتنى ف لحظة كده... انا بقيت لوحدى"
"متقولش كده انا جنبك"
"انتى جنبى بس برضه بعيد... انا هبقى لوحدى خالص يا اميرة...يعنى هرجع البيت مش هلاقى امى مستنيانى ولا تسأل عليا لو اتأخرت ولا تسألنى مالك لما تشوفنى متضايق ولا هلاقى حضنها لو عايز احكيلها على حاجة مضايقانى... انا ماليش حد ف الدنيا غيرها لا ليا اب ولا اخوات يعوضونى غيابها"
اميرة كانت بتسمعه وهى بتعيط وبتحاول ميحسش انها بتعيط
"امر ربنا يامحمد...ربنا يصبرك "
"ربنا يرحمها"
"وبعدين انت لغيتنى كده خالص... هو انا مش حبيبتك واختك ومامتك كمان"
"انا معدش ليا غيرك يا اميرة...اوعى تسيبينى انتى كمان"
"هو انا اقدر ابعد عنك شوية علشان تقولى كده... انا كنت هتجنن انى مش عارفة اتكلم معاك طول اليوم"
"بس كنت حاسس انك معايا وده كان مطمنى"
"وهنفضل مع بعض على طول ان شاءالله"
"ومعلش اخدتك من صاحبتك"
"ولا يهمك يا حبيبى هى اصلا سافرت النهاردة وهتيجى كمان 3 ايام ابقى اشوفها قبل ماتسافر"
"ان شاءالله"
"اتعشيت"
"لا مش قادر"
"مش قادر ايه...حرام عليك انت عايز تقلقنى عليك"
"انا هحاول انام يااميرة... من ساعة ماجالى الخبر وانا نايم الفجر وانا حاسس انى هخاف انام تانى علشان مصحاش على خبر وحش"
"متقولش كده... لازم تكون اقوى من كده...بص يامحمد افتح القرآن وانت هتحس انك اهدى وتنام"
"حاضر"
"هسيبك تنام بس لو لقيت نفسك مش عارف تنام كلمنى"
"حاضر...تصبحى على خير"
"وانت من اهله"

فاتت الايام وبدأ محمد يتعود على الوضع الجديد
حزنه تدريجيا بقى اخف واللى ساعده انشغاله ف المدرسة والدروس طول اليوم

خلصت السنة الدراسية واهل اميرة جم اجازة وراحت اميرة مضطرة لشقتهم

كانوا بيتقابلوا وبيتكلموا كتير وده محسسهمش بنفس البعد لما تكون اميرة مسافرة

بعد سنتين
خلصت اميرة الجامعة... ورجعوا اهلها ف اجازة
وهى رايحة تجيب النتيجة... محمد راح معاها
فرحوا مع بعض بنجاح اميرة وكانوا طايرين من الفرحة
وهما راجعين
"انا هوصلك علشان اروح لخوخة افرحها"
"وانا كمان عايزها"
"عايزها ف ايه"
"هقولها انى بحبك"
واستغربت من قرار محمد المفاجئ انه هيقول لخيرية
"ايه؟؟ ماانت عارف رأيها ف الحب"
"ماهو انا هقولها علشان ألحق افاتح مامتك وباباكى ف خطوبتنا قبل ما يسافروا"
"بجد يامحمد... انا فرحتى النهاردة فرحتين فرحتى بنجاحى وفرحتى بانك هتتقدملى"
"بس تفتكرى مامتك وباباكى هيوافقوا"
"طبعاااااا ...ايه يعنى وجه الاعتراض عليك"
"يعنى قلقان شوية"
"متقلقش وراك رجالة...انا وخوخة طبعا"
"ههههه هو احنا لسه عرفنا رأيها"
"يا ابنى هى بتحبك وبتحبنى يعنى اكيد هتتمنى سعادتنا"

فى شقة اهل اميرة
خيرية قاعدة ومنى وعلاء وسلمى واميرة
منى"انا مش مصدقة ياماما اللى بتقوليه ده... انتى ازاى سمحتيله اصلا يكلمك ف موضوع زى ده"
خيرية"وماله محمد يا منى"
منى"هو يبقى ايه محمد ده اصلا... ايش جابه لينا"
خيرية"واحنا ايه وهو ايه يامنى"
اميرة"يعنى ياماما انتى معترضة على ايه... فيه حاجة ف اخلاقه تعيبه"
منى"وانتى هتاكلى وتشربى وتلبسى اخلاق... هيصرف عليكى منين ده"
اميرة" ماهو بيشتغل ياماما ويقدر يفتح بيت...ماتقول حاجة يابابا"
علاء"انا بسمعكم ومستنى اقول رأيي ف الاخر"
منى"رأى ايه... هى لسه فيها رأى"
خيرية"جرى ايه يامنى خدوهم فقرا يغنيكم ربنا"
منى"ماما...انا مش هجوز بنتى على مثل شعبى"
اميرة"بس انا موافقة عليه.. ومش شايفة واحد غيره ممكن يناسبنى"
اتفاجئت منى بكلامها
"انتوا تعرفوا بعض"
اميرة"ما كلنا نعرفه"
منى"لا اقصد بينكم حاجة ... دى الامانة اللى كنت سايباهالك يا ماما"
معرفتش خيرية ترد وبصت لاميرة مستغربة
اميرة"مفيش حاجة يا خوخة ... ياماما كل اللى انا بقوله انى مقتنعة بيه وحاسة انى معاه هكون مرتاحة... وهو اتقدم لى ايه العيب ف كده"
علاء"ماشى يا اميرة...خليه ييجى بكرة"
فرحت اميرة وخيرية وابتسموا لبعض
والتفتت له منى وزعقت
"انت بتقول ايه... انت موافق؟؟"
اميرة"علشان خاطرى ياماما وافقى... والله محمد كويس جدا"
منى"انتى موافق يا علاااااااء؟؟"
علاء"انا بقول ييجى ونتكلم معاه ...مقلتش موافق ولا رافض ...انا لسه مخدتش قرار... ومش هحدد الا بعد ما اقابله"
علقوا ماتبخلوش علينا برئيكم
الحلقة الثامنة اضغط هنا