اقـــــــوى حـــــــب 28
الحلقة 28
فى الايام المتتالية
التوتر هو الغالب على علاقات معظم الموجودين
شروق بتبعت شغلها لخالد المحرر الالكترونى بالايميل
وايمن مقضى اغلب وقته فى المجلة
ولولا مامته كان بات فى المجلة
رجوعه البيت بيضايقه اكتر لانه بيحاول يتجنب باباه
وكمان مش عايز يتقابل مع ابو شروق
شروق حاسة بتغيير ايمن اللى مش فاهماه
واول يومين كانت بتتصل بيه فى مكالمات سريعة على امل انه يصالحها... ولما لقت طريقته معاها زى ماهى بطلت تتصل
ايناس حست ان ايهاب مش متمسك بيها نفس تمسكها بيه
ففضلت انها تسكت خالص.. وتحاول تنساه
ايهاب اعتبر سكوتهم بعد ماقالوا هنسأل انه رفض ضمنى
وعارف سبب الرفض ايه...فرق المستوى
مازن وامل بيسابقوا الزمن علشان يخلصوا ويجهزوا كل حاجة
وتقريبا مش بيروحوا المجلة خالص
بعد اسبوع
فى المجلة.... بالليل
ومكنش فيه محررين كتير فى المجلة
جت شروق ودخلت على مكتب ايمن على طول وقعدت من غير ماتتكلم
"يااااه... حمدالله ع السلامة"
"الله يسلمك... انت كويس"
"كويس"
شروق قاعدة متوترة...حتى بعد الفترة دى بيقابلها ببرود
بتفرك ايديها وبتلف دبلتها بتوتر
ايمن ساكت مش بيتكلم
شروق بدأت تحس بسخونة الدموع فى عينيها
قلعت دبلتها... حطتها على المكتب قدام ايمن
"ايه ده"
"بريحك من التفكير... يمكن اتسرعت وبتفكر تتراجع ومش عارف تقولها ازاى"
"ايه الهبل اللى بتقوليه ده"
"لو عندك تفسير تانى للى انت فيه قولهولى"
سكت ايمن... واستنت شروق تسمع منه اى كلام
قامت شروق مشيت قبل ما دموعها تنزل قدام ايمن
ايمن قاعد زى ماهو... بيلف دبلة شروق وهى ع المكتب
حركات دائرية بطيئة وقلب عايز يصرخ مش قادر ودموع مبتنزلش
ايهاب راح لايناس مكتبها.. حط كيس قدامها وراح ناحية الباب
"ايه ده"
"جبت لك اكل"
"ليه"
"شايفك من بدرى هنا لانزلتى ولا طلبتى اكل يعنى متغديتيش طول النهار...نزلت جبتلك حاجة تاكليها"
"وانت"
"هبقى اتعشا فى البيت... كلى انتى بس وشوفى لو عايزة حاجة تانية اجيبهالك"
حست ايناس بحنيته ... الكلام بينهم رسمى فى الايام اللى فاتت
"ايهاب... لو عايزنى آكل تعالى ناكل مع بعض"
رجع ايهاب قعد قدام مكتبها
"انتى لسه زعلانة منى"
"مش زعلانة...انا متغاظة منك"
"انا عايزك تحسى بيا"
"وهو انا مش حاسة بيك"
"طيب افرضى جيت ورفضونى يبقى ايه الحل"
"طول مااحنا متمسكين ببعض محدش هيقف قصادنا"
"ماشى ... اما نشوف اخرتها ايه... شوفى هما فاضيين امتى"
"ومالك بتقولها كده ...كأنى كتفتك وهتيجى بالعافية"
"قلقان"
"يوووووووو تاااااااااانى"
"ههههه خلاص خلاص... ربنا يستر بقى ويعديها على خير"
"ان شاءالله"
"بقولك ايه...هما شروق وايمن مالهم"
"مالهم"
"شفتها من شوية جت وبعد 5 دقايق خرجت بتعيط"
"انت قلقتنى"
وقامت من على مكتبها
"رايحة فين"
"اشوف ايمن"
راحت ايناس لمكتب ايمن
محسش بيها وهى داخلة...قربت شافت الدبلة على المكتب وهى بيلفها وسرحان
"ايه ده..دبلة شرووق؟؟؟"
"ايوه"
"ايه اللى حصل علشان كده"
"متسألنيش ياايناس الله يخليكى"
دموعه خانته... دمعه صامته مسحها بسرعة قبل ماتشوفها ايناس
قام ايمن وقف فى الشباك وضهره لايناس
"مش عايز تحكى ياايمن... من امتى بنخبى على بعض"
"مخنوق ياايناس والوحيدة اللى المفروض تستحملنى سابتنى"
"ايه الاستسلام اللى بقيتوا فيه كلكم ده... انت بتحبها من سنين جاى دلوقتى تتكلم باليأس ده ايه حصلكم"
"قصدك مين"
"انت شوية وايهاب شوية...ايييييييييه"
"ماله ايهاب"
"والنبى خلينا فى مشكلتك دلوقتى.. ايه اللى حصل"
"حصل ظروف وقلت لشروق انى هأجل الجواز اتقمصت لها اسبوع وجت تدينى الدبلة"
"وهى لما اتقمصت اسبوع انت عملت ايه"
"ولا حاجة"
"وهتأجل الجواز ليه"
"ظروف"
"وانت كنت بتكلمها بالغلاسة دى والرد المقفل ده"
بص لها ومردش
"ورمت الدبلة فى وشك بس...كان المفروض تفتح دماغك"
ايمن مبيردش لانه مش عارف يرد
"هتفضل ساكت صح؟؟ ساكت مع شروق لحد ما هتضيعها من ايدك وساكت معايا مش عايز تحكيلى ... بس انا مش هسيبك غير لما اعرف مالك"
"ماانا قلتلك سابتنى علشان عايز اجل الجواز"
"انت كنت مستعجل تأجله فجاة ليه"
"ظروف حصلت نقصت الفلوس اللى كنت هتجوز بيها"
"ظروف ايه دى احنا معاك يوميا ومشفناش حاجة حصلت واكيد شروق شكت فى كلامك المبهم ده"
"مش عايز اقول يا ايناس..ممكن"
"يعنى مشكلتك فلوس بس ولا فيه حاجة تانية"
"حاجة تانية زى ايه"
"معرفش انا بسألك"
"فلوس بس...وقبل ما تكملى مش هاخد فلوس من حد"
"ماشى ياايمن مش هتاخد فلوس من حد... طيب مش هتاخد فلوسك كمان"
"فلوسى ؟؟؟"
"ايوه...احنا الحمدلله مجلتنا ناجحة وعندنا فى حساب المجلة مبلغ كويس وزى ما اتفقنا كنا هنقسم الارباح اخر السنة... ممكن تاخد مبلغ تمشى نفسك بيه ويتخصم من الارباح...ولو عايز اكتر خد ويتخصم من ارباح السنة اللى بعدها... مش هنحبسك يعنى"
ركز ايمن فى كلامها... قرب منها قعد قصادها
"ازاى مفكرتش كده"
"علشان اللى بره المشكلة بيفكر احسن"
"انتى حليتيلى المشكلة فى كلمتين"
"انت اللى كنت مكبر الموضوع وقافل على نفسك ومش عايز تتكلم مع حد"
"مش عارف اشكرك ازاى"
"متشكرنيش... خد مفتاح العربية وألحق شروق قبل ماتروح لبسها دبلتها تانى وطمنها انكم هتتجوزوا زى مااتفقتوا"
"اتصل ألحقها قبل ما تروح"
"ماشى ...لحد ما اجيبلك مفتاح العربية"
نزل ايمن بسرعة... كانت شروق قريبة من البيت
وصلها ايمن لقاها واقفة مستنياه زى ما اتفقوا فى التليفون
ركبت جنبه وهى بتعيط
"نعم"
"خدى البسى الدبلة الاول وبعدين نتكلم"
اخدتها شروق على طول كأنها كانت مستنية يقولهالها
لف ايمن بالعربية بعيد عن البيت
"رايح فين"
"راجع المجلة اودى العربية لايناس وبعدين نرجع انا وانتى بقى علشان عايز باباكى"
"يا سبحان الله كنا فى ايه من شوية وبقينا فى ايه"
"الحمدلله"
"افهم بقى...انت بتتحول بسرعة كده ازاى"
"كنت فى ازمة يا شروق...ازمة كبيرة اوى وانتى مستحملتنيش"
"انت قلتلى حاجة وانا سيبتك"
"مكنتش قادر حتى اتكلم"
"ليه ايه اللى حصل"
"مفيش حصل مشكلة ومبلغ كبير ضاع منى"
"ضاع ازاى انت مش فلوسك فى البنك"
"اللى حصل بقى والدنيا اسودت فى وشى"
"وايه اللى بيضها تانى"
"ايناس الله يباركلها بقى قالتلى اخد سلفة من ارباح المجلة ونتمم كل حاجة يا حلو انت ياحلو"
قالها وهو بيقرصها من خدها...وضحكوا هما الاتنين
رجعت ايناس البيت
وقعدت مستنية مامتها اوباباها
ولحظها الحلو ان الاتنين جم مع بعض
اول مادخلوا البيت
الام"ايه ده انتى لسه صاحية"
ايناس"مستنياكم"
الاب"خير"
ايناس"ايهاب.."
الاب"خلاص يا ايناس... اعتذرى له احنا سألنا عليه ولقيناه مش مناسب"
بصت ايناس لمامتها منتظرة انها تساعدها بعد ما قالت لها قرارها انها مش هتتخلى عن ايهاب...لقيتها ساكتة
ايناس"ممكن اسباب للرفض يابابا"
الاب"ماانا قلت لك سألنا لقيناه مش مناسب"
ايناس"سألت مين"
الاب"هو انا فاضى اسأل.. حسن راح سأل عنه وعرف انه كان خاطب قبل كده وخطيبته سابته لسبب محدش عارفه وانهم غلابة ومش من مستوانا وتلاقيه طمعان فيكى"
ايناس"حسن هو اللى قال كده... بس مجابش جديد يعنى انا عارفة كل ظروفه وموافقة بيها"
الاب"واحنا مش موافقين"
الام"بكرة ييجى اللى يناسبك ياايناس"
ايناس"بس انا شايفة انه يناسبنى"
الاب"واحنا مش شايفين كده... قلنا هنسأل ونرد عليه...لقيناه مينفعش "
سابوها ودخلوا اوضتهم... وقفت ايناس مكانها بتفكر
حسن هو السبب بكلامه عن ايهاب... وهما مصدقينه
"ماشى يا حسن والله لاوريك"
الحلقة ( 29 ) اضغط هنا
فى الايام المتتالية
التوتر هو الغالب على علاقات معظم الموجودين
شروق بتبعت شغلها لخالد المحرر الالكترونى بالايميل
وايمن مقضى اغلب وقته فى المجلة
ولولا مامته كان بات فى المجلة
رجوعه البيت بيضايقه اكتر لانه بيحاول يتجنب باباه
وكمان مش عايز يتقابل مع ابو شروق
شروق حاسة بتغيير ايمن اللى مش فاهماه
واول يومين كانت بتتصل بيه فى مكالمات سريعة على امل انه يصالحها... ولما لقت طريقته معاها زى ماهى بطلت تتصل
ايناس حست ان ايهاب مش متمسك بيها نفس تمسكها بيه
ففضلت انها تسكت خالص.. وتحاول تنساه
ايهاب اعتبر سكوتهم بعد ماقالوا هنسأل انه رفض ضمنى
وعارف سبب الرفض ايه...فرق المستوى
مازن وامل بيسابقوا الزمن علشان يخلصوا ويجهزوا كل حاجة
وتقريبا مش بيروحوا المجلة خالص
بعد اسبوع
فى المجلة.... بالليل
ومكنش فيه محررين كتير فى المجلة
جت شروق ودخلت على مكتب ايمن على طول وقعدت من غير ماتتكلم
"يااااه... حمدالله ع السلامة"
"الله يسلمك... انت كويس"
"كويس"
شروق قاعدة متوترة...حتى بعد الفترة دى بيقابلها ببرود
بتفرك ايديها وبتلف دبلتها بتوتر
ايمن ساكت مش بيتكلم
شروق بدأت تحس بسخونة الدموع فى عينيها
قلعت دبلتها... حطتها على المكتب قدام ايمن
"ايه ده"
"بريحك من التفكير... يمكن اتسرعت وبتفكر تتراجع ومش عارف تقولها ازاى"
"ايه الهبل اللى بتقوليه ده"
"لو عندك تفسير تانى للى انت فيه قولهولى"
سكت ايمن... واستنت شروق تسمع منه اى كلام
قامت شروق مشيت قبل ما دموعها تنزل قدام ايمن
ايمن قاعد زى ماهو... بيلف دبلة شروق وهى ع المكتب
حركات دائرية بطيئة وقلب عايز يصرخ مش قادر ودموع مبتنزلش
ايهاب راح لايناس مكتبها.. حط كيس قدامها وراح ناحية الباب
"ايه ده"
"جبت لك اكل"
"ليه"
"شايفك من بدرى هنا لانزلتى ولا طلبتى اكل يعنى متغديتيش طول النهار...نزلت جبتلك حاجة تاكليها"
"وانت"
"هبقى اتعشا فى البيت... كلى انتى بس وشوفى لو عايزة حاجة تانية اجيبهالك"
حست ايناس بحنيته ... الكلام بينهم رسمى فى الايام اللى فاتت
"ايهاب... لو عايزنى آكل تعالى ناكل مع بعض"
رجع ايهاب قعد قدام مكتبها
"انتى لسه زعلانة منى"
"مش زعلانة...انا متغاظة منك"
"انا عايزك تحسى بيا"
"وهو انا مش حاسة بيك"
"طيب افرضى جيت ورفضونى يبقى ايه الحل"
"طول مااحنا متمسكين ببعض محدش هيقف قصادنا"
"ماشى ... اما نشوف اخرتها ايه... شوفى هما فاضيين امتى"
"ومالك بتقولها كده ...كأنى كتفتك وهتيجى بالعافية"
"قلقان"
"يوووووووو تاااااااااانى"
"ههههه خلاص خلاص... ربنا يستر بقى ويعديها على خير"
"ان شاءالله"
"بقولك ايه...هما شروق وايمن مالهم"
"مالهم"
"شفتها من شوية جت وبعد 5 دقايق خرجت بتعيط"
"انت قلقتنى"
وقامت من على مكتبها
"رايحة فين"
"اشوف ايمن"
راحت ايناس لمكتب ايمن
محسش بيها وهى داخلة...قربت شافت الدبلة على المكتب وهى بيلفها وسرحان
"ايه ده..دبلة شرووق؟؟؟"
"ايوه"
"ايه اللى حصل علشان كده"
"متسألنيش ياايناس الله يخليكى"
دموعه خانته... دمعه صامته مسحها بسرعة قبل ماتشوفها ايناس
قام ايمن وقف فى الشباك وضهره لايناس
"مش عايز تحكى ياايمن... من امتى بنخبى على بعض"
"مخنوق ياايناس والوحيدة اللى المفروض تستحملنى سابتنى"
"ايه الاستسلام اللى بقيتوا فيه كلكم ده... انت بتحبها من سنين جاى دلوقتى تتكلم باليأس ده ايه حصلكم"
"قصدك مين"
"انت شوية وايهاب شوية...ايييييييييه"
"ماله ايهاب"
"والنبى خلينا فى مشكلتك دلوقتى.. ايه اللى حصل"
"حصل ظروف وقلت لشروق انى هأجل الجواز اتقمصت لها اسبوع وجت تدينى الدبلة"
"وهى لما اتقمصت اسبوع انت عملت ايه"
"ولا حاجة"
"وهتأجل الجواز ليه"
"ظروف"
"وانت كنت بتكلمها بالغلاسة دى والرد المقفل ده"
بص لها ومردش
"ورمت الدبلة فى وشك بس...كان المفروض تفتح دماغك"
ايمن مبيردش لانه مش عارف يرد
"هتفضل ساكت صح؟؟ ساكت مع شروق لحد ما هتضيعها من ايدك وساكت معايا مش عايز تحكيلى ... بس انا مش هسيبك غير لما اعرف مالك"
"ماانا قلتلك سابتنى علشان عايز اجل الجواز"
"انت كنت مستعجل تأجله فجاة ليه"
"ظروف حصلت نقصت الفلوس اللى كنت هتجوز بيها"
"ظروف ايه دى احنا معاك يوميا ومشفناش حاجة حصلت واكيد شروق شكت فى كلامك المبهم ده"
"مش عايز اقول يا ايناس..ممكن"
"يعنى مشكلتك فلوس بس ولا فيه حاجة تانية"
"حاجة تانية زى ايه"
"معرفش انا بسألك"
"فلوس بس...وقبل ما تكملى مش هاخد فلوس من حد"
"ماشى ياايمن مش هتاخد فلوس من حد... طيب مش هتاخد فلوسك كمان"
"فلوسى ؟؟؟"
"ايوه...احنا الحمدلله مجلتنا ناجحة وعندنا فى حساب المجلة مبلغ كويس وزى ما اتفقنا كنا هنقسم الارباح اخر السنة... ممكن تاخد مبلغ تمشى نفسك بيه ويتخصم من الارباح...ولو عايز اكتر خد ويتخصم من ارباح السنة اللى بعدها... مش هنحبسك يعنى"
ركز ايمن فى كلامها... قرب منها قعد قصادها
"ازاى مفكرتش كده"
"علشان اللى بره المشكلة بيفكر احسن"
"انتى حليتيلى المشكلة فى كلمتين"
"انت اللى كنت مكبر الموضوع وقافل على نفسك ومش عايز تتكلم مع حد"
"مش عارف اشكرك ازاى"
"متشكرنيش... خد مفتاح العربية وألحق شروق قبل ماتروح لبسها دبلتها تانى وطمنها انكم هتتجوزوا زى مااتفقتوا"
"اتصل ألحقها قبل ما تروح"
"ماشى ...لحد ما اجيبلك مفتاح العربية"
نزل ايمن بسرعة... كانت شروق قريبة من البيت
وصلها ايمن لقاها واقفة مستنياه زى ما اتفقوا فى التليفون
ركبت جنبه وهى بتعيط
"نعم"
"خدى البسى الدبلة الاول وبعدين نتكلم"
اخدتها شروق على طول كأنها كانت مستنية يقولهالها
لف ايمن بالعربية بعيد عن البيت
"رايح فين"
"راجع المجلة اودى العربية لايناس وبعدين نرجع انا وانتى بقى علشان عايز باباكى"
"يا سبحان الله كنا فى ايه من شوية وبقينا فى ايه"
"الحمدلله"
"افهم بقى...انت بتتحول بسرعة كده ازاى"
"كنت فى ازمة يا شروق...ازمة كبيرة اوى وانتى مستحملتنيش"
"انت قلتلى حاجة وانا سيبتك"
"مكنتش قادر حتى اتكلم"
"ليه ايه اللى حصل"
"مفيش حصل مشكلة ومبلغ كبير ضاع منى"
"ضاع ازاى انت مش فلوسك فى البنك"
"اللى حصل بقى والدنيا اسودت فى وشى"
"وايه اللى بيضها تانى"
"ايناس الله يباركلها بقى قالتلى اخد سلفة من ارباح المجلة ونتمم كل حاجة يا حلو انت ياحلو"
قالها وهو بيقرصها من خدها...وضحكوا هما الاتنين
رجعت ايناس البيت
وقعدت مستنية مامتها اوباباها
ولحظها الحلو ان الاتنين جم مع بعض
اول مادخلوا البيت
الام"ايه ده انتى لسه صاحية"
ايناس"مستنياكم"
الاب"خير"
ايناس"ايهاب.."
الاب"خلاص يا ايناس... اعتذرى له احنا سألنا عليه ولقيناه مش مناسب"
بصت ايناس لمامتها منتظرة انها تساعدها بعد ما قالت لها قرارها انها مش هتتخلى عن ايهاب...لقيتها ساكتة
ايناس"ممكن اسباب للرفض يابابا"
الاب"ماانا قلت لك سألنا لقيناه مش مناسب"
ايناس"سألت مين"
الاب"هو انا فاضى اسأل.. حسن راح سأل عنه وعرف انه كان خاطب قبل كده وخطيبته سابته لسبب محدش عارفه وانهم غلابة ومش من مستوانا وتلاقيه طمعان فيكى"
ايناس"حسن هو اللى قال كده... بس مجابش جديد يعنى انا عارفة كل ظروفه وموافقة بيها"
الاب"واحنا مش موافقين"
الام"بكرة ييجى اللى يناسبك ياايناس"
ايناس"بس انا شايفة انه يناسبنى"
الاب"واحنا مش شايفين كده... قلنا هنسأل ونرد عليه...لقيناه مينفعش "
سابوها ودخلوا اوضتهم... وقفت ايناس مكانها بتفكر
حسن هو السبب بكلامه عن ايهاب... وهما مصدقينه
"ماشى يا حسن والله لاوريك"
الحلقة ( 29 ) اضغط هنا
0 التعليقات:
علقو رايكم يهمنا وقول رايك وبكل صراحة