لسه بحب 12
الحلقة 12
وصل محمد قدام المجموعة
ركن العربية ونزل بسرعة
"السلام عليكم"
ردوا موظفين الامن
وطلع بسرعة...وصل عند مكتبه
راح قعد وفتح الدرج وطلع ملف وقلب فيه
"يادى المصيبة ... اللى انا افتكرته صح... التجميعة الاخرانية بتاعة مناقصة بكرة غلط.... الشركة هتخسر المناقصة بسبب غلط جمع... الظرف الاصلى فين؟؟؟"
واتصل بالامن تحت
"الو.. لو سمحت لو عايز رقم مى مديرة مكتب ممدوح بيه اجيبه منين... طيب انا مستنى معاك اهو..."
دقايق بتمر بطيئة على محمد وهو حاسس ان مستقبله بيضيع بسبب الغلطة دى... سمع صوت موظف الامن
"ايوه انا معاك اهو... تمام"
كان بيسجل الرقم على موبايله
"متشكر ... متشكر جدا"
قفل مع موظف الامن... واتصل بسرعة
"الو...ازيك يامى ... انا محمد مدير الحسابات ...انا اسف انى بكلمك فى الوقت المتأخر ده ...هو ظرف مناقصة بكرة فين؟؟ كنت عايز اعدل فيه حاجة... مع ممدوح بيه!!.. سلمه خلاص...مش اخر معاد بكرة الصبح... لا خلاص... شكرا..مع السلامة"
وقعد محمد على المكتب...
"اللى حصل حصل خلاص ... انا غلطان... بس هو ممدوح الخشاب هيعرف منين ان فيه غلطة؟؟ هو اخد الظرف مقفول... وسلمه مقفول... طيب ماهو ممكن يعرف بعد فتح المظاريف...لالا انا لازم اواجه الغلط ده"
قام محمد قفل النور وقفل المكتب ونزل
اميرة قاعدة مع عمر فى البيت
عمر بدأ كلامه بفرحة
"اميرة عايز اقولك حاجة"
"خير يا عمر"
"انا اتنقلت سويسرا"
"فجأة كده"
"ما انتى عارفة شغلى ممكن اروح اى دولة ف اى وقت"
فضلت اميرة ساكتة
"انا عارف اننا كنا هنتجوز بعد 6 شهور بس انا لازم اسافر خلال شهرين فلازم نقدم معاد الجواز"
"شهرين؟؟"
"ايوه"
"بس احنا متفقناش على كده"
"هتفرق فى ايه"
"فى كل حاجة"
"يعنى مشكلتك فى السفر ولا فى تقديم معاد الجواز"
"ف الاتنين"
"يعنى ايه"
"مفيش خلاص يا عمر"
"مفيش حاجة اسمها خلاص ياعمر..فهمينى ف ايه"
"بصراحة ملحقتش اخد عليك ومينفعش ف شهرين نكون ف بيت واحد وكمان ف بلد لوحدنا... استنى شوية يا عمر"
"مينفعش أأجل السفر"
سكتت اميرة
"اميرة انتى ليه معايا كده"
"مالى؟؟"
"مخطوبين ومع ذلك مبسمعش منك كلام حلو اللى بين اى اتنين مخطوبين...ده انتى لحد دلوقتى مقلتليش انك بتحبينى وانا اقول مكسوفة ومش عايز اضغط عليكى...بس لما تقولى كلام غريب يبقى لازم استغرب واسأل... ايه الحقيقة"
"حقيقة ايه ياعمر... انت مكبر الموضوع كده ليه"
"لانه كبير يا اميرة... ماهو انتى لو حاسة انك على طول اللى بتهتمى وعلى طول اللى بتقولى وعلى طول اللى بتدفعى علاقتنا انها تكمل كنتى حسيتى باحساسى"
كلام عمر حقيقى... اميرة بتدور على كلام مقنع ترد بيه
"ايوه... انا دايما بقارن بينك وبين محمد.. ودايما محمد ببساطته وحبه الكبير وحبى ليه هو اللى بميل ليه ولايامه"
"مش بتردى عليا ليه يااميرة... امييييييييرة"
اميرة كانت سرحانة وهى بتفتكر محمد وايامه
قامت تجرى ودخلت اوضتها تعيط
جت منى
"فى ايه ياعمر...اميرة بتعيط ليه"
وارتبك عمر من احراجه
"معرفش والله يا طنط كنا بنتكلم عادى وهى قامت تعيط"
"يعنى قلت لها حاجة تزعلها"
"لا بالعكس انا كنت بقولها انى اتنقلت سويسرا والمفروض نتجوز بعد شهرين ... اعترضت فسألتها ليه وبمنكلم كلام عادى يعنى"
"اكيد فيه حاجة زعلتها... انا هقوم اشوف مالها"
"ممكن ياطنط ادخلها معاكى"
"تعالى"
اميرة وهى بتعيط... باب اوضتها بيخبط..وبتفتح
مامتها وعمر داخلين
منى"مالك يا اميرة ...ايه اللى حصل"
عمر"انا زعلتك ف حاجة يا اميرة"
اميرة"مفيش حاجة"
منى"مفيش حاجة ازاى...فيه ايه"
قرب منها عمر ووقف قدامها وهى قاعدة على طرف السرير
"انا اسف لو قلت حاجة زعلتك بدون قصد"
منى واقفة على الباب
"هروح اخلى هيلدا تعملك ليمون...تشرب ايه ياعمر"
"ميرسى يا طنط ولا حاجة"
خرجت منى من الاوضة وسابت الباب مفتوح
قعد عمر جنبها
"قوليلى انا زعلتك ف ايه؟؟ انا اول مرة اشوف دموعك"
"مفيش ياعمر... صدقنى انت مزعلتنيش"
"طيب قوليلى سرحتى ف ايه خلاكى تعيطى كده"
"لما فكرت انى هبعد عن بابا وماما وسلمى بسرعة كده اتضايقت"
"غريبة!! ماانتى كنتى ف الجامعة ف مصر واتعودتى على بعدهم"
"مصر حاجة وانى اروح دولة تانية عمرى ماروحتها قبل كده حاجة تانية"
"يعنى لو كنت اتنقلت مصر كنتى هتوافقى"
"ياريت ياعمر... ياريت تعرف تتنقل مصر وارجع اعيش هناك"
مسك ايدها
"خلاص ياحبيبتى اوعدك هحاول اتنقل مصر..بس ساعتها متقوليليش لسه مخدتش عليك ونبقى ناخد على بعض هناك"
سحبت اميرة ايدها بهدوء قبل ما يكمل جملته
"ربنا يسهل"
محمد راح مكتبه الصبح... الحزن باين عليه جداا
دخل على مكتبه من غير ما يكلم حد
دخلت له انجى...مبتسمة
"صباح الخير"
رد وهو مكشر ومتضايق
"صباح النور"
"خير مالك؟؟"
"مفيش حاجة... نعم عايزة حاجة"
استغربت انجى من رده
"لا خلاص مفيش حاجة"
خرجت انجى وراحت على مكتبها وهى بتعيط من الاحراج
محمد قاعد مش عارف يشتغل من كتر التفكير ف اللى ممكن يحصل لو موضوع الغلطة ده اتعرف ف المجموعة
سحب ورقة فاضية وكتب فى نص السطر
استقالة
انجى وهى بتعيط بتقكر
"هو انا عملت له ايه علشان يكلمنى كده... مش علشان هو مديرى يعاملنى كده... هو انا بشتغل عنده...ازاى يضايقنى كده"
سحبت ورقة فاضية وكتبت فى نص السطر
طلب اجازة
انجى بتلم حاجتها بعد ما كتبت الطلب... وراحت على مكتب محمد
بتخبط الباب ف اللحظة اللى فتح محمد فيها الباب
وقعت الورقة من ايده
وانحنى ياخدها... ولمحت انجى كلمة الاستقالة
ولمح كلمة الاجازة اللى ف الورقة اللى ماسكاها ف ايدها
كل واحد بيبص ف ورقة التانى...وهما الاتنين بيقولوا
"ليه؟؟"
سكت محمد وكرر سؤاله لانجى
"اجازة ليه"
"معلش عايزة موافقة على اجازة يومين"
"ليه طيب؟؟"
"كده...متضايقة شوية وعايزة اقعد ف البيت يومين"
"لا مش هينفع تاخدى اجازة"
"ليه"
"علشان انا رايح اقدم استقالتى ومفيش غيرك يبقى مكانى"
"تستقيل ليه؟؟"
"معلش يا انجى مش عايز اسئلة"
"مستحيل هيوافقوا على استقالة بدون اسباب... وليه تستقيل انت شخصية محبوبة ومحترمة وكمان شاطر ف شغلك يعنى مستحيل يفرطوا فيك"
"هه شاطر ف شغلى !!"
"اه طبعا شاطر ف شغلك"
وسكتت لحظة
"انت بتتريق علشان بقولك شاطر ف شغلك علشان غلطة امبارح...اى حد ممكن يغلط عادى يعنى"
واستغرب وبص لها
"غلطة امبارح؟؟؟ انتى عرفتى منين"
"مش انت ادتنى الظرف وقلتلى اصوره وابعته لمى فوق"
"اه... انا جيت المكتب بالليل لقيت الصورة فيها الغلطة"
"ايوه ما انا وانا بحط الصورة ف مكتبك شفت الغلطة...طلعت لمى غيرت الظرف وصلحت الغلطة ومكنتش لسه اديته لممدوح بيه"
محمد كان مش مصدق ان كل ده حصل وهو طول الليل حاسس ان مستقبله ضاع
ضحك وقطع الاستقالة ...استغربت انجى
راح قعد على مكتبه...وراحت وقفت قصاده
"هى الاستقالة كانت.."
"ايووووه... لحفظ ماء الوجه بعد غلطة امبارح...بس تعالى هنا انتى مقلتليش ليه"
"ماانا كنت لسه واصلة دخلت احكيلك اللى حصل لقيتك مكشر وبتزعق لى واحرجتنى اوى...فخرجت"
"معلش انا كنت متضايق جدا بسبب الموضوع ده...هاتى امضيلك الاجازة اللى انتى عايزاها"
"لا خلاص بقى مش عايزة اجازات"
"ليه؟؟ هى الاجازة.."
"كانت من احراجى "
"ده انتى انقذتينى... قطع لسانى اللى زعقلك ده"
"بعد الشر ... مش للدرجة دى"
ورن الموبايل ف شنطة انجى... طلعته
"بعد اذنك"
وهى خارجة من المكتب ردت على اميرة
"ايمى...ازيك"
خرجت وقفلت الباب وراها
وراحت على مكتبها وكملت
"وحشتينى اوى...ايه اخبارك... واخبار عمر ايه... ايه هتتجوزى امتى... معقول يا ايمى ...ياريت يعرف يتنقل وييجى مصر ونبقى مع بعض هنا... عقبالى ايه انتى مستعجلة كده ليه مش لما احب الاول... ههههههه شكلى كده... هو بدأ يدق ... "
دخل محمد عليها مكتبها... قاطعت الكلام
"ايمى انا دلوقتى ف الشغل هبقى اكلمك بعدين...اوك يا حبيبتى ولو عرفتى اى خبر عن نقل عمر ابقى عرفينى..سلام"
قفلت مع اميرة وبصت لمحمد
"انا مش عارف اشكرك ازاى"
"على ايه بس...انا معملتش حاجة"
"بالعكس انتى عملتى فيا معروف كبير... ممكن عنوانك؟؟"
الحلقة 13 اضغط هنا
وصل محمد قدام المجموعة
ركن العربية ونزل بسرعة
"السلام عليكم"
ردوا موظفين الامن
وطلع بسرعة...وصل عند مكتبه
راح قعد وفتح الدرج وطلع ملف وقلب فيه
"يادى المصيبة ... اللى انا افتكرته صح... التجميعة الاخرانية بتاعة مناقصة بكرة غلط.... الشركة هتخسر المناقصة بسبب غلط جمع... الظرف الاصلى فين؟؟؟"
واتصل بالامن تحت
"الو.. لو سمحت لو عايز رقم مى مديرة مكتب ممدوح بيه اجيبه منين... طيب انا مستنى معاك اهو..."
دقايق بتمر بطيئة على محمد وهو حاسس ان مستقبله بيضيع بسبب الغلطة دى... سمع صوت موظف الامن
"ايوه انا معاك اهو... تمام"
كان بيسجل الرقم على موبايله
"متشكر ... متشكر جدا"
قفل مع موظف الامن... واتصل بسرعة
"الو...ازيك يامى ... انا محمد مدير الحسابات ...انا اسف انى بكلمك فى الوقت المتأخر ده ...هو ظرف مناقصة بكرة فين؟؟ كنت عايز اعدل فيه حاجة... مع ممدوح بيه!!.. سلمه خلاص...مش اخر معاد بكرة الصبح... لا خلاص... شكرا..مع السلامة"
وقعد محمد على المكتب...
"اللى حصل حصل خلاص ... انا غلطان... بس هو ممدوح الخشاب هيعرف منين ان فيه غلطة؟؟ هو اخد الظرف مقفول... وسلمه مقفول... طيب ماهو ممكن يعرف بعد فتح المظاريف...لالا انا لازم اواجه الغلط ده"
قام محمد قفل النور وقفل المكتب ونزل
اميرة قاعدة مع عمر فى البيت
عمر بدأ كلامه بفرحة
"اميرة عايز اقولك حاجة"
"خير يا عمر"
"انا اتنقلت سويسرا"
"فجأة كده"
"ما انتى عارفة شغلى ممكن اروح اى دولة ف اى وقت"
فضلت اميرة ساكتة
"انا عارف اننا كنا هنتجوز بعد 6 شهور بس انا لازم اسافر خلال شهرين فلازم نقدم معاد الجواز"
"شهرين؟؟"
"ايوه"
"بس احنا متفقناش على كده"
"هتفرق فى ايه"
"فى كل حاجة"
"يعنى مشكلتك فى السفر ولا فى تقديم معاد الجواز"
"ف الاتنين"
"يعنى ايه"
"مفيش خلاص يا عمر"
"مفيش حاجة اسمها خلاص ياعمر..فهمينى ف ايه"
"بصراحة ملحقتش اخد عليك ومينفعش ف شهرين نكون ف بيت واحد وكمان ف بلد لوحدنا... استنى شوية يا عمر"
"مينفعش أأجل السفر"
سكتت اميرة
"اميرة انتى ليه معايا كده"
"مالى؟؟"
"مخطوبين ومع ذلك مبسمعش منك كلام حلو اللى بين اى اتنين مخطوبين...ده انتى لحد دلوقتى مقلتليش انك بتحبينى وانا اقول مكسوفة ومش عايز اضغط عليكى...بس لما تقولى كلام غريب يبقى لازم استغرب واسأل... ايه الحقيقة"
"حقيقة ايه ياعمر... انت مكبر الموضوع كده ليه"
"لانه كبير يا اميرة... ماهو انتى لو حاسة انك على طول اللى بتهتمى وعلى طول اللى بتقولى وعلى طول اللى بتدفعى علاقتنا انها تكمل كنتى حسيتى باحساسى"
كلام عمر حقيقى... اميرة بتدور على كلام مقنع ترد بيه
"ايوه... انا دايما بقارن بينك وبين محمد.. ودايما محمد ببساطته وحبه الكبير وحبى ليه هو اللى بميل ليه ولايامه"
"مش بتردى عليا ليه يااميرة... امييييييييرة"
اميرة كانت سرحانة وهى بتفتكر محمد وايامه
قامت تجرى ودخلت اوضتها تعيط
جت منى
"فى ايه ياعمر...اميرة بتعيط ليه"
وارتبك عمر من احراجه
"معرفش والله يا طنط كنا بنتكلم عادى وهى قامت تعيط"
"يعنى قلت لها حاجة تزعلها"
"لا بالعكس انا كنت بقولها انى اتنقلت سويسرا والمفروض نتجوز بعد شهرين ... اعترضت فسألتها ليه وبمنكلم كلام عادى يعنى"
"اكيد فيه حاجة زعلتها... انا هقوم اشوف مالها"
"ممكن ياطنط ادخلها معاكى"
"تعالى"
اميرة وهى بتعيط... باب اوضتها بيخبط..وبتفتح
مامتها وعمر داخلين
منى"مالك يا اميرة ...ايه اللى حصل"
عمر"انا زعلتك ف حاجة يا اميرة"
اميرة"مفيش حاجة"
منى"مفيش حاجة ازاى...فيه ايه"
قرب منها عمر ووقف قدامها وهى قاعدة على طرف السرير
"انا اسف لو قلت حاجة زعلتك بدون قصد"
منى واقفة على الباب
"هروح اخلى هيلدا تعملك ليمون...تشرب ايه ياعمر"
"ميرسى يا طنط ولا حاجة"
خرجت منى من الاوضة وسابت الباب مفتوح
قعد عمر جنبها
"قوليلى انا زعلتك ف ايه؟؟ انا اول مرة اشوف دموعك"
"مفيش ياعمر... صدقنى انت مزعلتنيش"
"طيب قوليلى سرحتى ف ايه خلاكى تعيطى كده"
"لما فكرت انى هبعد عن بابا وماما وسلمى بسرعة كده اتضايقت"
"غريبة!! ماانتى كنتى ف الجامعة ف مصر واتعودتى على بعدهم"
"مصر حاجة وانى اروح دولة تانية عمرى ماروحتها قبل كده حاجة تانية"
"يعنى لو كنت اتنقلت مصر كنتى هتوافقى"
"ياريت ياعمر... ياريت تعرف تتنقل مصر وارجع اعيش هناك"
مسك ايدها
"خلاص ياحبيبتى اوعدك هحاول اتنقل مصر..بس ساعتها متقوليليش لسه مخدتش عليك ونبقى ناخد على بعض هناك"
سحبت اميرة ايدها بهدوء قبل ما يكمل جملته
"ربنا يسهل"
محمد راح مكتبه الصبح... الحزن باين عليه جداا
دخل على مكتبه من غير ما يكلم حد
دخلت له انجى...مبتسمة
"صباح الخير"
رد وهو مكشر ومتضايق
"صباح النور"
"خير مالك؟؟"
"مفيش حاجة... نعم عايزة حاجة"
استغربت انجى من رده
"لا خلاص مفيش حاجة"
خرجت انجى وراحت على مكتبها وهى بتعيط من الاحراج
محمد قاعد مش عارف يشتغل من كتر التفكير ف اللى ممكن يحصل لو موضوع الغلطة ده اتعرف ف المجموعة
سحب ورقة فاضية وكتب فى نص السطر
استقالة
انجى وهى بتعيط بتقكر
"هو انا عملت له ايه علشان يكلمنى كده... مش علشان هو مديرى يعاملنى كده... هو انا بشتغل عنده...ازاى يضايقنى كده"
سحبت ورقة فاضية وكتبت فى نص السطر
طلب اجازة
انجى بتلم حاجتها بعد ما كتبت الطلب... وراحت على مكتب محمد
بتخبط الباب ف اللحظة اللى فتح محمد فيها الباب
وقعت الورقة من ايده
وانحنى ياخدها... ولمحت انجى كلمة الاستقالة
ولمح كلمة الاجازة اللى ف الورقة اللى ماسكاها ف ايدها
كل واحد بيبص ف ورقة التانى...وهما الاتنين بيقولوا
"ليه؟؟"
سكت محمد وكرر سؤاله لانجى
"اجازة ليه"
"معلش عايزة موافقة على اجازة يومين"
"ليه طيب؟؟"
"كده...متضايقة شوية وعايزة اقعد ف البيت يومين"
"لا مش هينفع تاخدى اجازة"
"ليه"
"علشان انا رايح اقدم استقالتى ومفيش غيرك يبقى مكانى"
"تستقيل ليه؟؟"
"معلش يا انجى مش عايز اسئلة"
"مستحيل هيوافقوا على استقالة بدون اسباب... وليه تستقيل انت شخصية محبوبة ومحترمة وكمان شاطر ف شغلك يعنى مستحيل يفرطوا فيك"
"هه شاطر ف شغلى !!"
"اه طبعا شاطر ف شغلك"
وسكتت لحظة
"انت بتتريق علشان بقولك شاطر ف شغلك علشان غلطة امبارح...اى حد ممكن يغلط عادى يعنى"
واستغرب وبص لها
"غلطة امبارح؟؟؟ انتى عرفتى منين"
"مش انت ادتنى الظرف وقلتلى اصوره وابعته لمى فوق"
"اه... انا جيت المكتب بالليل لقيت الصورة فيها الغلطة"
"ايوه ما انا وانا بحط الصورة ف مكتبك شفت الغلطة...طلعت لمى غيرت الظرف وصلحت الغلطة ومكنتش لسه اديته لممدوح بيه"
محمد كان مش مصدق ان كل ده حصل وهو طول الليل حاسس ان مستقبله ضاع
ضحك وقطع الاستقالة ...استغربت انجى
راح قعد على مكتبه...وراحت وقفت قصاده
"هى الاستقالة كانت.."
"ايووووه... لحفظ ماء الوجه بعد غلطة امبارح...بس تعالى هنا انتى مقلتليش ليه"
"ماانا كنت لسه واصلة دخلت احكيلك اللى حصل لقيتك مكشر وبتزعق لى واحرجتنى اوى...فخرجت"
"معلش انا كنت متضايق جدا بسبب الموضوع ده...هاتى امضيلك الاجازة اللى انتى عايزاها"
"لا خلاص بقى مش عايزة اجازات"
"ليه؟؟ هى الاجازة.."
"كانت من احراجى "
"ده انتى انقذتينى... قطع لسانى اللى زعقلك ده"
"بعد الشر ... مش للدرجة دى"
ورن الموبايل ف شنطة انجى... طلعته
"بعد اذنك"
وهى خارجة من المكتب ردت على اميرة
"ايمى...ازيك"
خرجت وقفلت الباب وراها
وراحت على مكتبها وكملت
"وحشتينى اوى...ايه اخبارك... واخبار عمر ايه... ايه هتتجوزى امتى... معقول يا ايمى ...ياريت يعرف يتنقل وييجى مصر ونبقى مع بعض هنا... عقبالى ايه انتى مستعجلة كده ليه مش لما احب الاول... ههههههه شكلى كده... هو بدأ يدق ... "
دخل محمد عليها مكتبها... قاطعت الكلام
"ايمى انا دلوقتى ف الشغل هبقى اكلمك بعدين...اوك يا حبيبتى ولو عرفتى اى خبر عن نقل عمر ابقى عرفينى..سلام"
قفلت مع اميرة وبصت لمحمد
"انا مش عارف اشكرك ازاى"
"على ايه بس...انا معملتش حاجة"
"بالعكس انتى عملتى فيا معروف كبير... ممكن عنوانك؟؟"
الحلقة 13 اضغط هنا
مجمد واضح انه بدأ يحب انجي وانجي بتحبه زعلاااااانه اوووووووي ع اميره الوحيده ال لسه بتتعذب دوقتي
ردحذفلو القصه دى اتفرق بين محمد واميره هتبقى قصه بايخه كلنا هنزعل
ردحذفربنا يستر بقى
ردحذفايه رايكم فى شكل الموس الجديد
ردحذف